دو ساعت با خرم

ديروز احمد خرم مهمان خبرگزاري بود. از هيبت وزارت چيزي همراه نداشت. انگار بعد از استيضاح در این دو سال،بیشتر از 10 سال عمر کرده. زمان استيضاحش که هنوز چهره‌‏اش مغرور بود، 45 ساله مي‌‏رسيد، اما ديروز 55 ساله بود، شايد چون غرور آن روزها را همراه نداشت دير گرم گرفتيم.شايد هم از بهتي که در صورتش بود، جا خورديم. نگاه‌‏هايي طولاني و کمي کسل.
خرم، از ابتداي شروع مجلس هفتم در تيررس نگاه مجلس قرار گرفت، شايد چون او تنها کسي بود که از تحصن مجلس ششم حمايت کرده بود.
حرف براي گفتن زياد داشت.اتهاماتي که هرچند ثابت نشد، اما مانع ادامه کار او شد که مي‌‏خواست فرودگاه امام را ثبت در افتخاراتش کند.پروژه‌‏اي که بعد از بيش از 30 سال هنوز خيال پايان ندارد.

کرسي که خرم قرار بود 4 سال بر آن بنشيد، همان جايي است که راه توسعه از آن مي‌‏گذرد و شايد به قول خودش چون قرار به حرکت در اين بخش نيست او برکنار شد.مثل دادمان که سقوط کرد

نزدیک به دو ساعت مهمان ما بود.از فرودگاه امام گفت.از توسعه کشور که تنها با توسعه راه ها امکان پذیر است.وقتی از اتهاماتش پرسیدیم برآشفت.حق داشت.اتهاماتی که ثابت نشد و تنها او را از مدیریت دور کرد.